Waarom we de lat zo hoog leggen (en hoe dat bijdraagt aan burn-out)

We zijn soms zo ongelooflijk hard voor onszelf.  We leggen de lat op Olympische hoogte en staan er niet eens bij stil dat de lat zonder zo’n fancy buigzame hoogspringstok onmogelijk te bereiken is. Toch verwachten we dat we er ‘zomaar’ overheen springen.

Dat lukt natuurlijk meestal niet. Wat gebeurt er vervolgens? Je ‘faalt’, terwijl het doel vanaf het begin af aan onbereikbaar was. Maar dat geef je niet toe. Je kraakt jezelf af. Maakt jezelf klein. Je zet een dik kruis door jezelf. Want dit zou je toch moeten kunnen? Want IEMAND kan het, dus dan zou het jou ook moeten lukken, toch?

De vergelijking die je altijd verliest

Terwijl je jezelf vergelijkt met:

-          die Olypmische sporter die zijn leven in dienst stelt van die ene lat.

-          met die moeder op het schoolplein die niet ook nog werkt, mantelzorgt of een eigen bedrijf heeft

-          met die collega die geen kinderen heeft, of maar 1 in plaats van 4.

-          Maar ook en misschien wel het meest: met jezelf, voordat je uitviel met je burn-out.

Wat je ook kiest, het is een vergelijking die je noot kan winnen. En uiteindelijk maakt het niet uit met wie je je vergelijkt. Waar het om gaat is dat je jezelf een onmogelijk doel oplegt, waardoor je niet anders kan dan falen. Dat er geen andere uitkomst is dan een dik kruis door jezelf zetten en je slecht voelen over wie je bent en wat je kan.

Waarom doen we dit?

Ik hoor je nu denken: “maar waarom doe ik dat?”

Het korte antwoord is: dit is wat je hebt geleerd.

Het zijn de diepe overtuigingen die in je lijf zitten die hier aan ten grondslag liggen. Je hebt geleerd dat je altijd perfect moet zijn. Dat zit ingebakken in je DNA en in het verhaal van je ziel. Maar jouw verhaal staat niet los van de wereld.  Het gaat niet alleen om jou. Je bent geboren in een gezin, waarin je dingen hebt geleerd. Waarin normen en waarden zijn overgedragen. Normen en waarden die je ouders misschien weer van hun ouders hebben geleerd, en zij van die van hen en ga zo maar door. Die generatiepatronen gaan soms heel lang mee. Dat wat je leert, maakt je tot wie je bent als persoon en heeft invloed op wat je doet.  

Maar naast die patronen, zijn er lessen die je ziel wil leren. Patronen die in dit leven worden uitvergroot, zodat je ze eindelijk kan doorzien. Jouw ziel heeft gekozen om in dit gezin geboren te worden. Om te leren wat jouw ouders je konden leren, of dit nu positieve of negatieve dingen waren. Je koos dit gezin om in op te groeien, zodat jouw ziel de lessen kan leren die geleerd willen worden. Soms zijn dat lessen die al levens lang met je meereizen, maar juist in dit leven in deze maatschappij worden aangeraakt.

De verborgen reden waarom jouw lat zo hoog ligt

En precies daarom leg je die lat zo hoog. JUIST zodat je  iedere keer weer kunt ervaren hoe het is om te falen. Iedere keer weer. Niet omdat je de lat wel moet gaan halen en op wilskracht moet gaan werken om de slagen, maar omdat het je iets wil laten zien.

Je blijft iedere keer het gevoel krijgen dat je faalt, totdat je dat stemmetje in je hoofd zó zat bent, dat je klaar bent om het los te laten. Omdat je WEET, diep vanbinnen, dat het verhaal dat je jezelf hebt aangeleerd niet klopt. Dat het verhaal dat je faalt en niet goed genoeg bent niet is wie je diep van binnen bent. Omdat je diep van binnen al lang weet dat je wel goed genoeg bent.

Dit pad is nodig, zodat je kan zien dat het verhaal dat je jezelf vertelt niet klopt.

Misschien is jouw les anders

Misschien ligt jouw les niet in perfectionisme, maar is jouw thema altijd hard moeten werken of je grenzen niet aan kunnen geven of altijd sterk moeten zijn. Wat jouw thema ook is: weet dat het er niet voor niets is. Alles is zoals het is, zodat je de les erachter kan leren.

Weet dat de grootste, mooiste lessen van het leven, zitten in de diepste dalen.