Ik wil graag de lange weg (zei niemand, nooit)
Google Maps zegt: "Hier is een alternatieve langere route!" (En wie klikt ooit op “ja, laat ik eens een kwartier later aankomen!”)
Ik zat in de auto, onderweg naar een afspraak. Ik kreeg van Google Maps de optie om een andere weg te kiezen. Leuk zou je zeggen, kom maar op. Maar de alternatieve route die ik voorgesteld kreeg was langer dan als ik de originele route zou blijven volgen. Tsja, wat doe je dan? Niets natuurlijk, je blijft lekker rijden waar je al bent. Want waarom zou je er langer over doen als je ook sneller op je bestemming kan aankomen? Behalve als je lekker aan het sightseeën bent op vakantie, kiest niemand bewust voor extra omwegen, zinloze afspraken of kleine weggetjes.
En dan die vakantie. Denk jij op vakantie wel eens: “oh, ik wil naar die bezienswaardigheid. Ik weet de weg niet, maar ik geloof dat ik het echt wel zelf kan vinden.” Nee. Je roept hulp in. Of die hulp nu is van een kaart, een routeplanner of een local die je de weg wijst, je gaat niet tijd verspillen als je met hulp zonder veel gedoe op je gewenste bestemming kan uitkomen.
Waarom kiezen we in het dagelijks leven dan zo vaak anders?
Als het om onze mentale gezondheid gaat, wachten we zo lang om hulp te vragen. De mensen in onze omgeving zien vaak al eerder dat het niet goed gaat. Die geven waarschuwingen, vragen of je niet wat meer rust nodig hebt of een weekje vakantie moet nemen. Zelf voelen we het onbewust misschien ook wel, maar willen we het niet toegeven. En als we dan eenmaal thuis zitten met een burn-out, dan kiezen we massaal voor de moeilijke, lange route.
De lange route uit een burn-out
De lange route van een burn-out gaat langs de slingerweggetjes. Prachtig als je in Oostenrijk in de bergen rijdt, maar minder effectief om snel op je bestemming te komen. Maar ja, over de snelweg moet je tol betalen en dat willen wij Nederlanders niet ;-) Dus wat doen we: we nemen de lange, moeilijke weg. We wachten tot onze baas voorstelt om eens langs de bedrijfspsycholoog te gaan, in plaats van het heft in eigen hand te nemen en de hulp te zoeken die bij JOU past.
In plaats van een burn-out traject te volgen dat goed voelt en waarmee je goed resultaten kan behalen, blijven we pleisters plakken. Je neemt wat meer rust, praat eens met je psycholoog, maar je komt nooit echt bij de oorzaak van je pijn. De oorzaak van je burn-out. En dan wordt het nooit echt anders en kom je nooit op je bestemming aan.
Je kan het niet alleen
Weet je wat het gekke is? We weten dat je niet ‘zomaar vanzelf’ uit een burn-out komt. Dat je niet alleen maar wat rust nodig hebt en dat er dan een glinsterende eenhoorn komt die alles voor je oplost. We wéten dat je professionele begeleiding nodig hebt om je burn-out effectief aan te pakken. Net als dat we hulp nodig hebben van onze navigatie om de weg te wijzen op een plek die we niet kennen. Omdat we anders de verkeerde afslag nemen en gruwelijk verdwalen in de kleine straatjes. En toch. Toch doen we het niet. Toch blijven we het proberen.
We blijven denken “Ik moet dit zelf kunnen oplossen.”
We zeggen tegen onszelf: “Nog even doorbijten, dan gaat het vanzelf beter.”
Wie hou je voor de gek? Volgens mij niet eens jezelf. Want het gaat niet vanzelf beter.
Waarom blijven we ronddolen?
Eigenlijk is dat de kernvraag. Want waarom accepteren we bij Google Maps direct de kortste route, maar nemen we bij een burn-out het liefst de weg met vele zijwegen, wegwerkzaamheden en eindeloos rondjes rijden?
En het antwoord op die vraag is gemakkelijk, maar niet leuk. Het is spannend om de stap te zetten om de juiste hulp in te schakelen. Om toe te geven dat we de weg kwijt zijn. We geloven dat “nog even volhouden” makkelijker is dan toegeven dat we vastzitten. Omdat we denken dat we zelf moeten kunnen oplossen wat we zelf hebben opgebouwd.
Maar weet je wat het is?
· Je hoeft dit niet alleen te doen. Je mag iemand vinden die je kan begeleiden en kan helpen.
· Je bent niet zwak als je hulp vraagt. Je bent juist veel te lang sterk geweest. En nu is het tijd om niet de sterke “ik kan het wel alleen” weg te kiezen, maar je navigatiesysteem aan te zetten en snel op je bestemming te komen.
· Op vakantie willen we de toeristische route en alles bekijken. Maar in een burn-out is de toeristische route echt niet leuk. Dan blijf je hangen in je vermoeidheid en frustratie, terwijl er een snelweg voor je klaarligt die je kan brengen waar je heen wilt.
En misschien denk je nu toch nog: “Ik ga het nog even zelf proberen, misschien wordt het vanzelf beter”. Dan vraag ik je 1 ding. Welke route zou je kiezen op Google?
Weet dit: Je hoeft niet eerst eindeloos te verdwalen voordat je op je bestemming aankomt.
